Kronenburg - Duitsland

Vrijdag 12 juli 2024

Nadat de koffers door Bertus, de man van Yvonne, in onze bus waren gepakt (het paste allemaal precies na veel passen, meten en opnieuw inpakken), we een kopje koffie hebben gedronken, afscheid hebben genomen van familie of begeleiders, zijn we vertrokken naar Kronenburg. 

Het weer was miezerig, maar de stemming zat er gelijk al goed in. Yvonne dacht dat ze er al bijna was want zij begon in Borne al te zingen “We zijn er bijna…” 

Op de autobaan in Duitsland begon het veel harder te regenen maar toen het eenmaal droog was hebben we ons lunchpakketje verorbert met lekkere koffie en thee erbij. Hierna even wat rek en strek oefeningen en toen weer in de bus op naar de volgende stop. 

Na weer veel regen hadden we weer een stop voor een bakkie koffie of thee met  kruidcake. Via haarspeldbochten (brrr wat eng) kwamen we bij ons huis in Kronenburg aan. Daar bleek dat we medebewoners hadden, een mierennest achter de kast. De ongediertebestrijding was al gearriveerd dus we moesten verkassen naar een ander huis zonder mieren, dat vond iedereen gelukkig ook veel prettiger! Samen hebben we de bedden opgemaakt, de koffers geïnstalleerd en Frank had al koffie gezet. Petra was ondertussen boodschappen gaan halen met Andrea en Wimke. ‘s Avonds mochten we in het restaurant van het park eten, samen met de andere groep van MeeReizen die ook op dit park logeren, dit vanwege de mierenoverlast en de vele trappen naar onze huizen toe. Na het eten hebben we in ons huis nog een drankje en chips gedaan waarna ieder moe maar voldaan, naar bed ging, genieten van de stilte van de Eifel. 

Zaterdag 13 juli 2024

Iedereen mocht uitslapen maar Wimke was al vroeg uit de veren. Daarna druppelde iedereen naar beneden voor een heerlijk ontbijt. Maar eerst gingen Andrea, Wimke en Petra verse broodjes halen. Na het eten zijn we naar Blankenheim gereden om kaarten te kopen voor het thuisfront, familie, vrienden en bekenden. Ook kwamen we hier nog een “toffe peer” tegen. Bij de Rossman en KIK werden goede zaken gedaan. Nog even lekker genieten van ons eerste echte Duitse gebak met koffie/thee en dan weer op naar Kronenburg. 

Bij thuiskomst gelijk de kaartjes geschreven zodat ze op de bus kunnen.

Als diner hadden we Lasagne met sla en een lekker toetje toe.

Na eerst nog een avondwandeling gemaakt te hebben, hebben we ‘s avonds meegezongen met de muziek maar er zaten wel een paar onmeunige valse zangers bij. Yvonne was er ook één van, niet om aan te horen. Om 23.00uur was de rust wedergekeerd in ons huis en lag iedereen te slapen, te knorren en te snurken. 

Zondag 14 juli 2024

Vanmorgen zijn we, na het ontbijt met ook nog een verse fruitsalade, naar de vlooienmarkt gegaan in Kronenburg, dit is altijd 1x per jaar. Het eerste stuk konden we met onze eigen bus maar het tweede stukje moest iedereen met een “Pendelbus” en dat was best steil. Op de vlooienmarkt was het heel gezellig. Er stonden door de gezellige straatjes van Kronenburg wel meer dan 100 kraampjes. Danique heeft een mooi cadeau voor haar vader gekocht, een eigengemaakte schaaf met een lamp erop. Ook zijn we even in de kerk geweest waar Ruben van een mevrouw 4 kaarsjes aan mocht steken. Bij de plaatselijke vrijwillige brandweer hebben we weer lekkere eigengemaakte taart gegeten, zo steunde we gelijk het korps. Voordat we weer naar ons huis gingen hebben we eerst de kaartjes nog even gepost voor het thuisfront.

Als avondeten stonden er pannenkoeken op het menu en Frank is onze enige echte pannenkoekebakker. Hij heeft samen met Yvonne spek, kaas en naturel pannenkoeken gebakken en ze waren heerlijk. 

‘s Avonds hebben we de voetbalwedstrijd Spanje-Engeland gekeken onder het genot van een drankje, nootjes en chips. We waren tevreden met de eindstand 2-1 omdat Engeland ons uit de EK had geknikkerd…

Maandag 15 juli 2024

Vandaag moeten we op tijd opstaan i.v.m. met de boottocht die we gaan maken op de Moezel. Na het ontbijt, met gepakte rugtassen met zonnebrandcrème, waterflessen en onze lunch, zijn we naar Kröv gereden. Hier gingen we op de boot, wat was het warm want er was bijna geen wind. De boottocht ging naar Bernkastel waar we van boord gingen om daar even rond te snuffelen. Bernkastel is een leuk plaatsje waar ze ook heerlijk Italiaans schepijs hebben en waar wij natuurlijk van gesmikkeld hebben. Ook hier zijn weer leuke dingen aangeschaft zoals een T-shirt voor Andrea, maar ook een prachtig uiltje voor Wimke en Danique. Terug op de boot was het nog warmer dan op de heenweg, pffff, we waren blij dat we weer in Kröv waren. 

Daar hebben we buiten op het terras gegeten bij een echt Schnitzelrestaurant met wel heel gezellige ober. Na koffie, thee of   toetje (zoals “Heiße Oma”) zijn we weer richting ons huis gegaan. 

Dinsdag 16 juli 2024

’s Ochtends mochten we uitslapen, dus het ontbijt, met weer lekkere verse Duitse broodjes, was pas om 10 uur. We hebben lekker lang gegeten,gezellig met elkaar gekletst, spelletjes gedaan of gewoon iets voor jezelf. De lunch was natuurlijk hierdoor ook later en Petra heeft courgette-preisoep gemaakt waar we brood bij hebben gegeten.

Na de lunch gingen Mini, Wimke, Petra, Marit en Andrea zwemmen. Frank, Danique,  Ruben en Yvonne gingen wandelen. De weergoden waren ons vandaag niet zo goed gezind want zowel de zwemmers als de wandelaars hebben in de regen naar huis moeten lopen. 

Het avondeten bestond vandaag uit eigengemaakte Nasi met kroepoek, sla en pindasaus.

Hierna was het filmavond en hebben we met z’n allen de film van Ilse Warringa “De Luizenmoeder” gekeken. Natuurlijk was daar weer chips en drinken bij.

Woensdag 17 juli 2024

Deze dag zijn we rustig opgestart en naar Bad Munstereifel gegaan om te shoppen in de Outletstraat. Mini heeft nog weer een mooi T-shirt gescoord, Marit een leuk rokje, Danique een mooie kikker en ook Ruben is in het nieuw gestoken. Natuurlijk moest er nog weer cappuccino, koffie en thee worden gedronken met daarbij weer een heerlijke taart. Er was zoveel dat je bijna niet kan kiezen uit al dat lekkers. En natuurlijk gaat ook elk pondje door het mondje of zoals Mini steeds zegt “buikje, buikje, wat heb je goede dagen” en dat klopt natuurlijk als een bus! Op de terugweg zijn we nog even in Blankenheim bij de Rossman langs gegaan want er moet door de dames en heren nog lekkere geurtjes worden gekocht. Danique is hierbij onze “geurenexpert”. Eenmaal thuis hebben we een echte Duitse maaltijd met Bratwurst, verse boontjes en aardappeltoefjes gehad, dat hoort er natuurlijk bij als je in Duitsland op vakantie bent. 

Donderdag 18 juli 2024

Vandaag zijn we na het ontbijt naar de Kronenburgersee gereden waar we hebben rondgewandeld. Ruben heeft nog mooie motoren gezien, gelukkig maakten ze niet teveel lawaai. Aan het meer hebben we weer lekker wat gedronken. Daarna weer met zijn allen in de bus om naar Kronenburg te rijden. We hebben daar de ruïne bezichtigd en dat was best een hele klim, wat een trappen. Iedereen is het gelukt, een hele prestatie dus een applausje voor jezelf. 

Eenmaal weer thuis hebben we een hele mooie documentaire van Susan en Freek gekeken ondertussen genietend van een appelflap met koffie of thee.

Tussen de bedrijven door heeft iedereen de koffer alvast gepakt want we moeten de volgende dag vroeg uit de veren. Dat koffer pakken was natuurlijk een hele klus want er was veel gekocht en dat moest er allemaal bij in worden gepropt. Hopelijk kan de bus het de volgende dag trekken en anders maar een gassie erbij Petra.

’s Avonds hebben we de koelkast mooi leeggemaakt, Nasi en Macaroni gegeten met de laatste toetjes.

Vrijdag 19 juli 2024

We staan allemaal vroeg op want er moet het één en ander gebeuren. Wassen, aankleden, tandenpoetsen, koffers dicht, bed afhalen, koffers in de bus, laatste inspectie, sleutels en vuilnis inleveren en dan naar ons adresje in Bütgenbach voor een uitgebreid ontbijt. 

Daarna op pad naar Nederland, onderweg nog een paar keer pauze voor drinken en eten en toen op naar Hertme’s Ambacht voor het afscheidsdiner. Daar hebben we gezellig nagekletst over onze vakantie en Petra bedankt voor het rijden en veilig thuis brengen van ons. 

Toen richting MeeReizen, we waren mooi op tijd dus we konden de ophalers met open armen ontvangen en rustig van iedereen afscheid nemen. 

Groetjes van Ruben, Frank, Marit, Andrea, Danique, Mini, Wimke, Yvonne en Petra